تا پیش از جنگ جهانی دوم تولید کاغذ غالبا با قطع درختان و استفاده از چوب آن انجام می‌شد. اما پس از این دوره و افزایش ترغیب به سمت استفاده از مواد غیر ‌چوبی برای جلوگیری از تخریب و انهدام جنگل‌ها، استفاده از ضایعات کشاورزی در تولید خمیر کاغذ به عنوان ماده اولیه تولید انواع کاغذ و مقوا، مورد توجه صنایع کاغذ‌سازی قرار گرفته است.الیاف گیاهی غیر‌چوبی به کار رفته در تولید خمیر کاغذ، به سه دسته اصلی ضایعات صنعتی کشاورزی و پسمانده‌های کشاورزی مانند کاه گندم، برنج، گیاهان خودرو شامل بامبو و نی و الیاف برگی مانند کنف و…تقسیم می‌شوند. 

لازم به ذکر است که فرآیند تولید خمیر کاغذ از الیاف غیر‌چوبی مشابه تولید این خمیر از چوب است که برمبنای نوع روش‌ها به فرآیندهای  شیمیایی و شیمیایی- مکانیکی دسته‌بندی می‌شوند. انتخاب نوع این فرآیند برای تولید خمیر کاغذ به شرایط اقلیمی، منابع در دسترس، مهارت‌های موجود و عوامل فنی- اقتصادی منطقه جغرافیایی مد نظر برای تولید این محصول، بستگی دارد. مراحل مختلف تولید خمیر کاغذ شامل خرد کردن، آماده‌سازی، پخت، آسیاب، انبار کردن خمیر، آبگیری، شکل‌دهی و خشک کردن می باشد. 

قدیمی ترین و شاید همچنان متداول ترین روش خمیر سازی مكانیكی، فرآیند گراندوود سنگی است كه در آن الیاف سلولزی به صورت قطعات بریده شده به وسیله یك سنگ زبر چرخان با سرعت 1000 تا 1200 متر در دقیقه، تحت فشار قرار گرفته و خرد می شود. سپس خمیر رقیق الیاف و خرده الیاف كه به این ترتیب به دست می آید، غربال می شود تا ریزه چوب ها و سایر ذرات درشت جدا شوند. پس از آن با آبگیری از آن خمیری به دست می آید، كه برای كاغذسازی مناسب است. در این راستا تهیه خمیری یكنواخت، با بازده و كیفیت خوب، نیاز به كنترل دقیق زبری سطح سنگ، فشار وارد شده بر چوب در سطح سنگ، سرعت آب پاشی و دمای آب دارد. 

استقبال از طرح تولید خمیر کاغذ از ضایعات کشاورزی در کشورهایی که با کمبود منابع چوبی مواجه هستند به طور قابل توجهی، رشد چشم گیری به دنبال دارد. در این راستا در ایران با توجه به دسترسی به منابع کافی و همچنین رشد صنایع وابسته به کشاورزی، می توان با پیاده سازی برنامه ای دقیق علاوه بر تامین نیاز داخلی این محصول در جهت حفظ منابع چوبی و کاهش قطع بی رویه، ضمن کسب سودآوری به صادرات آن نیز چشم داشت.