زعفران گیاهی چندساله است که یک ‌بار کاشته و چند سال از آن برداشت می‌شود. برای کاشت هر هکتار زعفران نیاز به 8 تن بنه یا همان پیاز زعفران است و کاشت آن با دستگاه غده کار انجام می گیرد. از مهم ترین ملاک های خرید پیاز زعفران مناسب می توان به سلامت بذر زعفران، متوسط وزنه وزنی بنه ها،  خلوص پیاز و درشت و جوان بودن آن اشاره کرد. کشت زعفران بطور سالیانه نیاز به کودهای ازته، فسفره و پتاس دارد. زعفران در زمین های شور، رسی یا خیلی شنی رشد نمی کند بلکه بهترین نوع خاک برای رشد آن خاک شنی ـ رسی است که مقدار کمی آهک داشته باشد، PH  خاک باید بین 8 ـ 7 ، خاک مزرعه حاصلخیز و شیرین و از علف های هرز پاک باشد. در ضمن کاشت گیاه زعفران باید در زمینی باشد که از چند سال قبل در آن زعفران کشت نشده باشد.پس از کاشت پیاز زعفران تا زمان برداشت محصول مزرعه را فقط یک بار باید آبیاری نمود چون زعفران گیاهی مخصوص مناطق خشک است بنابراین به آب زیاد احتیاج ندارد ولی اگر بعد از برداشت محصول در طول زمستان چند آب به مزرعه داده شود، به درشت شدن پیاز زعفران کمک می کند.با توجه به این امر کشت دیم برای این محصول مناسب بوده و حتی در شرایطی باعث کنترل علف های هرز نیز شود . زعفران گیاهی مقاوم در برابر سرما و گرما است، اما در فصل تابستان که فصل خواب این گیاه است باید از مناطق مرطوب و بارندگی و همچنین گرمای بسیار شدید دور نگه داشته شود، چراکه این گرما و رطوبت منجر به فساد پیاز زعفران خواهد شد. استان های خراسان در این زمینه پیشرو هستند و شیراز، اصفهان، سمنان، استان های پهنه زاگرس و اخیرا حتی گیلان (در مناطق دورتر از ساحل و کم باران) هم زعفران کاری دارند.  

 نکته قابل توجه آن است که مزرعه زعفران در سال اول محصول قابل توجهی نخواهد داد و فقط تعدادی از غده هایی که درشت بوده و ذخیره غذایی کافی داشته اند گل داده و تولید محصول می کند.پس از روییدن گل ها، حداکثر 3 تا 4 روز برای برداشت محصول فرصت وجود دارد.در صورت عدم برداشت به موقع گل ها ریزش نموده و کلاله ها شکننده می شوند. 

ایران بزرگترین تولیدکننده زعفران در دنیا است و عمده صادرات زعفران ایران به اسپانیا بوده و ارزش افزوده این محصول نصیب این کشور می شود. علت این امر ضعف شرکت های ایرانی در زمینه بسته‌بندی این محصول بوده که منجر به از دست رفتن سالانه سود چندبرابری از آن می شود. از طرف دیگر معضلی به نام قاچاق پیاز زعفران وجود داشته که خود نیز ممکن است در دراز مدت منجر به از دست رفتن مزیت رقابتی ایران در تولید این محصول شود. جلوگیری از فرآیند قاچاق و همچنین ارائه راهکاری برای برندینگ و بسته بندی ویژه و منحصر به فرد برای این محصول می تواند موجب سودآوری بسیار بالایی برای کشور و سرمایه گذاران این امر فراهم کند و همچنین ایران را به تنها صادر کننده این محصول در جهان مبدل می سازد.